Word als een kind
Afgelopen maandagavond keek ik naar de televisie. Ik wilde Radar en Spoorloos zien en had dus afgestemd op NPO1. De programma’s waren geweest en daarna begon het programma Kleuters tegen kwalen. Een programma waarin bekeken werd of het mogelijk is door ouderen met kleuters te laten omgaan de gezondheid en het geluk van deze ouderen te veranderen. En of dat mogelijk is….
Het programma begon met een aantal vragen die een begeleider stelde aan zowel de kleuters als de oudere mensen en tussentijdse evaluaties bij de ouderen. Uit deze evaluaties bleek onder andere dat veel ouderen zich eenzaam voelen. Ook gaven ze aan dat de gezondheid volgens hen te wensen over liet. De ouderen van het bejaardenhuis hadden ook niet veel vriendschappen en zagen elkaar wel eens maar dat was het dan ook wel. En dan brengen ze de kleuters erbij en daarmee veranderde een hele boel. De oude mensen leerden weer te lachen, er ontstonden vriendschappen met de kleuters, maar nog mooier ook onder de oudere mensen zelf. Er waren twee vrouwtjes die door dit programma / experiment hele goede vriendinnen waren geworden! Ik zat vol verbazing en ontroering te kijken naar dit programma. Ik vind het zo bijzonder om te zien hoe een groepje kinderen een keerpunt kan zijn in het leven van deze oudere mensen. De kleuters vroegen op hun manier vragen aan de ouderen die ik ze zo niet zou stellen, of waar ik tenminste eerst eens even goed over na zou denken voordat ik dat eventueel zou doen. Het meisje in deze aflevering deed dat niet. Ze zag dat de man een paar tanden miste en vroeg er direct na. Heel eerlijk. En de man antwoordde terug dat hij helemaal geen tanden meer had. Kinderen denken niet voor ze wat vragen, in tegenstelling tot de volwassenen die doen dat wel. En juist doordat de kinderen zo heerlijk vrij waren naar de ouderen toe ontstond er iets moois.
Ik moest denken aan een verhaal wat ik hoorde op een tienerkamp waar ik destijds leiding was. Er was een spreker die vertelde hoe God mensen gebruikt waarvan wij zouden zeggen dat Gods ze niet zou kunnen gebruiken. Hij vertelde over zijn zoontje die autistisch was en nog een aantal dingen had. Het bewegen ging niet makkelijk en spreken al helemaal niet. Zijn zoontje sprak maar een paar woordjes. Elke vrijdag had deze spreker Pappadag met zijn zoontje en ging hij wat leuks doen met hem. En zo kwam het dat hij besloot om met hem te gaan zwemmen. Dit was niet gemakkelijk omdat het zoontje dus niet kon zwemmen maar met zwembandjes en dergelijke ging het prima. Hij gaf zijn zoontje op voor zwemles want hij zag dat hij het heerlijk vond in het water. De badmeester vertelde hem dat het heel moeilijk zou worden en zijn zoon niet zou kunnen zwemmen. Toch wilde de spreker dat zijn zoontje op zwemles ging. Hij kan het, zo vertelde hij de badmeester. Uiteindelijk ging het zoontje op zwemles, en wat bleek: het lukte en hij haalde zijn zwemdiploma. Doordat zijn vader in hem geloofde lukte het.
Op een gegeven moment was hij weer met zijn zoontje in het zwembad en besloot hij met hem na het zwemmen iets lekkers te gaan eten in het restaurant. Hij bestelde een portie patat voor hem en voor zijn zoontje en zat met hem aan een tafeltje te eten. Op een gegeven moment ziet hij dat zijn zoontje van de tafel gaat en wat rond ging lopen. Dat deed hij wel vaker dus dat was niet erg. Als hij weer wat wilde eten kwam hij wel naar het tafeltje. Even verderop zit een wat oudere man alleen aan een tafeltje. Ook hij een een bakje patat. Op een gegeven moment ziet hij dat zijn zoontje een patatje pakt uit het bakje van deze man. Zijn zoontje kon er niets aan doen want door zijn autisme wist hij niet wat van hem was en wat niet van hem was, maar de spreker geneerde zich een beetje. En dan ziet hij ook nog eens dat zijn zoontje bij de man op schoot gaat zitten en zijn handen op het hoofd van deze man legt. Hij besluit erheen te gaan om de man uit te leggen dat zijn zoontje er niets aan kan doen. Hij loopt er heen en legt de man uit waarom zijn zoontje dit deed en er niets aan kon doen. Dan begint de man te snikken en verteld het volgende:
Het geeft niet dat uw zoontje dit deed, ik had het net even nodig. Ik zat niet lekker in mijn vel en alles ging mis. Uw zoontje pakte een patatje uit mijn bakje en kroop bij mij op schoot. Hij legde zijn handjes op mijn hoofd en zei: “Here zegen amen”. Ik had dat zo nodig vertelde de man! En hij glimlachte.
Jezus verteld in de Bijbel meerdere keren hoe belangrijk kinderen voor Hem zijn:
Mattheüs 18 vers 1 t/m 5
1 Op dat moment kwamen de leerlingen naar Jezus toe en vroegen Hem: “Wie is de belangrijkste in het Koninkrijk van God?” 2 Jezus riep een kind naar Zich toe. Hij zette het kind midden in de kring en zei: 3 “Luister goed! Ik zeg jullie: als jullie niet veranderen en gaan geloven als een kind, zullen jullie het Koninkrijk van God niet kunnen binnengaan. 4 Mensen die net zo willen zijn als een kind, zijn de belangrijkste mensen in het Koninkrijk van God. 5 En als je gastvrij bent voor een kind omdat je bij Mij hoort, ben je eigenlijk gastvrij voor Mij.”
In de Bijbeltekst hierboven lees je dat de leerlingen van Jezus aan Hem vragen wie Hij de belangrijkste in het Koninkrijk van God vindt. En dan antwoordt Jezus dat ze moeten veranderen en gaan geloven als een kind. Wat Bijzonder! In het verhaal wat ik hierboven omschreef van de spreker op het tienerkamp lees je dat God ieder kind kan en wil gebruiken. Als je in de Bijbel leest zie je trouwens dat God altijd mensen uitkiest die wij niet zou kiezen. Neem Paulus, een christenhater. Eerst zit hij achter ze aan om ze te vermoorden, maar God kiest hem uit! Mozes moest het volk uit Egypte leiden maar hij had grote problemen met het spreken. En toch kiest God hem uit!
Terug naar de kinderen. Had jij in het het verhaal van de spreker naar die oudere man gegaan? Was hij jou opgevallen? Als hij jou was opgevallen en voelde dat je erheen zou moeten gaan zou je waarschijnlijk eerst om bevestiging vragen aan God. Zou je twijfelen om te gaan, of zou je denken wat anderen van jou zouden denken als je bij die man zou zitten. En dan zou je bij hem zitten wat zou je dat moeten zeggen? Dat denkt een kind allemaal niet. Een kind doet gewoon. En dat is zo bijzonder! En God weet dat. En zo zie je dat een kind die bijna niet kan spreken een zegen kan zijn voor God. De oudere man had dat net even nodig. In de Bijbeltekst hieronder lees je ook hoe belangrijk Jezus de kinderen vindt:
Marcus 10 vers 13 t/m 16
13 De mensen brachten hun kleine kinderen naar Jezus toe. Ze wilden dat Hij hun de handen op zou leggen. Maar de leerlingen stuurden hen weg. 14 Toen Jezus dat zag, werd Hij boos. Hij zei tegen hen: “Laat de kinderen bij Mij komen. Houd ze niet tegen. Want het Koninkrijk van God is voor mensen zoals zij. 15 Luister goed! Ik zeg jullie: als je het Koninkrijk van God niet ontvangt zoals een kind dat doet, kun je het niet binnengaan.” 16 En Hij sloeg zijn armen om de kinderen, legde hun de handen op en zegende hen.
In deze Bijbeltekst lees je dat de leerlingen denken dat Jezus de kinderen niet belangrijk vindt. Die komen later wel. Daar heeft Jezus nu geen tijd voor, ze moeten eerst nog maar veel leren zoals wij hebben gedaan. Maar Jezus werd boos en zegt dat ze de kinderen bij hem moeten laten komen. Juist voor mensen zoals zij is het koninkrijk van God. Ik heb in mijn jeugd best vaak de opmerking gehoord dat kinderen / tieners de generatie van de toekomst zijn. Nu investeren is later de vruchten plukken. Zo werden ze gezien. Het leek wel heel erg op de leerlingen in de genoemde Bijbeltekst. Ik geloof dat kinderen/ tieners de generatie van NU zijn. Ze zijn er nu en God kan en wil ze nu heel graag gebruiken. De televisie is er getuige van. Kijk zelf maar naar het televisieprogramma waarover ik in deze blog schrijf. Ik vind het zo mooi hoe een stelletje kleuters op een leuke manier worden ingezet in het bejaardenhuis en dat de oudere mensen hierdoor veranderen. De gesprekken die ze met de ouderen hebben. De meisjes die met twee oudere dames gaan nagels lakken en over vriendschappen praten. Hoe een ander een oudere man trakteert op koffie en gebak. De man vond dit zo mooi. Hij was zijn hele leven alleen en was nooit getrouwd geweest. En door zo’n kleuter veranderde er iets. Hij kreeg blijdschap, kwam zijn huisje uit en genoot weer. Gewoon omdat dit meisje hem trakteerde. Gewoon omdat de kleuters kinderen zijn die met deze mensen omgaan. Gewoon….
Ik geloof dat God op deze manier laat zien hoe belangrijk kinderen voor Hem zijn en dat wij als volwassenen hier een groot voorbeeld aan kunnen en mogen nemen. Wanneer gaan wij eens iemand opzoeken? Durven wij zomaar een gesprek met iemand aan te gaan? Wij zoeken eerst naar de juiste woorden, dan moet er ook nog een mooie Bijbeltekst bij, etc. Als een kind iemand met brandwonden ziet dan vraagt hij/zij wat er gebeurd is. En meestal niet zo netjes geformuleerd, maar meer als “Waarom ziet uw gezicht er zo raar uit?”. Niets geen mooie woorden of een Bijbeltekst. Ik hoorde laatst van iemand die behoorlijk verbrand was geweest dat ze daardoor zo eenzaam was geworden. Niemand van de volwassenen sprak haar aan, dat durven ze niet. Terwijl de kinderen gewoon vragen stelde.
Ik weet dat het moeilijk is om dat te gaan veranderen. Ik vind het zelf ook lastig om een wildvreemde aan te spreken. Maar in mijn hart weet ik dat vele mensen het nodig hebben en zich eenzaam voelen terwijl ik daar iets aan zou kunnen doen. Wij kunnen daarin verandering brengen door te worden als een kind zo Jezus dat stelt in de genoemde Bijbelteksten. Jezus wil jou daar graag bij helpen! Vraag Hem maar. Ik begin er nu direct mee.
Hé jij daar achter het scherm, weet je dat jij bijzonder bent?
